Gisteren (14 okt. 2019) liet ik mijn honden DJ en Nina uit. Met DJ gaat het niet zo heel goed; een maandje geleden kon hij plots niet meer lopen. We hebben dit eerder bij de hand gehad en nu weten we dat we hem een pijnstiller moeten geven. Na een poosje kan hij dan wel weer uit de pootjes maar niet van harte.
We gaan geregeld naar dierenkliniek Putten waar Machteld Pauw als dierenarts zich heeft toegelegd op chiropractie en homeopathie. Chiropractie manuele therapie voor de behandeling van rug- en gewrichtsproblemen. Ze onderzoekt DJ helemaal en zet zijn wervels recht indien nodig. Vooral zijn lendenwervels en heiligbeen zijn vaak uit het verband.
We gaven om de dag een pijnstiller.
Ik merkte aan hem dat op de dag van geen pijnstiller, hij onstabieler werd. Met wandelen sowieso en ook gaf hij aan dat hij niet wenst aangeraakt te worden.
Omdat we hem geen grote trap meer laten lopen, moet ik hem optillen en dat gaat met veel grommen en “bijten” gepaard.
Bij Bouke gaat dat trouwens wat soepeler, dat optillen (niet dat ik Bouke optil hoor hahahahahaha), die mag meer bij DJ dan ik.
Soms komt hij de stoep niet op en dus leren we hem om de kleine opritjes te nemen die elke stoep wel heeft.
Ik bedacht mij of het niet handiger zou zijn om de pillen door de midden te doen.
Zo kunnen we elke dag iets geven en haalt het misschien de scherpe kantjes van de pijn af met een mindere dosering. En dat doen we dus nu ook in samenspraak met Machteld.
Maar goed, ik liet ze dus uit en ik zie een man lopen met een Shi-Tzu. Ik herkende de Shi-Tzu maar niet de man.
De man wilde met het hondje naar mijn honden komen maar dat leek mij niet zo’n goed idee vanwege DJ. Omdat de man er nogal buitenlands uitzag vroeg ik in het Engels aan hem of hij even afstand wilde nemen zodat ik door kon lopen. We raakten heel even aan de praat en hij vroeg of ik Engelse was. Eh…hu? Nee, dat ben ik niet. Waarom praat je dan Engels, vroeg hij. Ik praat namelijk Nederlands!
Oeps! Ik werd er stil van. Ik weet dat het werkelijke baasje van de Shi-Tzu kamers verhuurt aan buitenlanders, voornamelijk Polen. De man die met het hondje liep zag er niet als een Pool uit (hoe zien mensen er eigenlijk uit als ze uit Polen komen?) maar meer, ja……daar vraag ik mijzelf nu wat…….geen idee! Ik nam dus aan dat hij een buitenlander was en daarom sprak ik Engels tegen hem.
Ik heb mij honderd keer verontschuldigd, heb uitgelegd waarom ik Engels sprak, maar ik vraag mijzelf weer af of dat wel uit te leggen was. Gelukkig accepteerde hij mijn excuses en kon er om lachen. Maar toch….
Aannames, hoe gevaarlijk kunnen ze zijn. Iets bij voorhand al aannemen terwijl je niet eens weet of het werkelijk zo is. Mijn aanname had zomaar verkeerd af kunnen lopen, ware het niet dat de reactie (of te wel zijn feedback) van de man gelukkig niet vervelend was. Maar hoe zou het zijn als de man echt boos zou zijn geworden, op zijn ziel zou zijn getrapt…..alles was mogelijk geweest.
Het was een mooie les die ik kreeg en ik weet dat ik voortaan mijn best ga doen om geen aannames te maken.
Heb jij hier weleens mee te maken gehad en wil je het delen? Dat kan op mijn FB pagina waar dit schrijven ook staat. Je vind mijn pagina hier: https://www.facebook.com/PraktijkHavayah