Herinneringen aan emotionele gebeurtenissen lijken nauwelijks te vervagen. Dat komt doordat ze anders in het geheugen worden opgeslagen dan ‘gewone’ herinneringen. De hippocampus speelt hierin een belangrijke rol. Herinneringen worden van de hippocampus overgebracht naar de hersenschors. Daarmee raken details in de vergetelheid. Bij emotionele gebeurtenissen gebeurt dat echter niet.
Dat we ons emotionele gebeurtenissen nog in detail kunnen herinneren, heeft dus naar alle waarschijnlijkheid met onze hippocampus te maken. Die blijft actief, waardoor de emotionele herinnering niet vervaagt. Fijn als het gaat om feestelijkheden waar je graag aan terugdenkt. Maar minder prettig als het dramatische gebeurtenissen betreft.
Om mijn emotionele gebeurtenissen te verwerken schrijf ik ze op. Ik weet nog zo veel vanaf mijn tweede jaar; ze staan mij nog levendig voor ogen, met alle details die daarbij horen. Ik probeer ook altijd wat foto’s in mijn schrijfsels te plaatsen, foto’s van vroeger die bij de emotionele herinnering past. Zo spit ik de laatste tijd mijn fotoboeken uit die ik na het overlijden van mijn moeder heb gekregen. Ik had al fotoboeken maar deze zijn werkelijk goud waard. Sommige foto’s ken ik niet eens.
Mijn verhalen zijn niet de leukste; sommige zijn best heftig om te lezen. En wie wil nu van een onbekend iemand verhalen lezen over vroeger? Ik snap het best, maar mijn website is er omdat men misschien dingen herkent en/of het maakt wat los bij degene die het leest.
Omdat mijn oudste zus mij vroeg waarom er alleen maar niet leuke zaken op mijn website staan, heb ik besloten om eens in mijn geheugen te graven en te zoeken naar de leuke dingen in mijn jeugd. En daar komen dan de foto’s weer om de hoek kijken, want ik zie best mooie dingen, mooie en leuke gebeurtenissen. Gebeurtenissen die mij waren ontschoten. Het is daarom voor mij ook wel goed om die eens te delen met de foto’s erbij.
Al mijn schrijfsels kan je lezen op: https://schrijfsels.angelavanderploeg.nl/
Verder even een update over mijzelf. Ik loop momenteel ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Uiteraard voor de hernia, maar er worden nu ook röntgenfoto’s gemaakt van mijn rechterheup en rechter voet. Dat gebeurt morgen 12 januari 2023.
Dan op de 18e januari mag ik terug naar de neurochirurg om te leren omgaan met een tens-apparaat. Mij benieuwen of die gaat helpen tegen de pijn. Op donderdag 26 januari aanstaande mag ik naar de Gynaecologie in Harlingen. En klap op de vuurpijl mag ik op vrijdag 10 februari naar de cardioloog Harlingen voor een algehele check. Ik liep namelijk in Almere bij de Hartkliniek maar die hebben ze niet in Friesland. Vandaar de cardioloog.
Ik ben dus voorlopig onder de pannen. Op zich niet erg, als er maar wat uitkomt!
Schroom trouwens niet om een dieren reading aan te vragen hoor. Ik heb er alle tijd voor. Overigens staat er weer een nieuwe review op mijn website; die kan je hier lezen: https://dierentolk.angelavanderploeg.nl/ervaringen-van-klanten/
Ik zeg: tot snel – Oant Sjen.