Een aantal weken geleden ben ik als vrijwilligster begonnen bij de dierenambulance Midden-Nederland (Almere-Zeewolde). Ik rij daar elke week een ochtend vogels en egeltjes die de “normale” dierenambulance opgehaald zijn en naar de thuisbasis heeft vervoerd. Deze vogels gaan naar het Vogelhospitaal in Naarden en de egeltjes naar de opvang in Huizen. Dit mag ik dan doen als ik dienst heb; daar is een speciale elektrische dierenambu voor; deze hebben ze Tweet genoemd.

Toen er een vacature vrij kwam voor de meldkamer had ik zoiets van, oké….dat lijkt me ook heel leuk. Ik heb gesolliciteerd en heb inmiddels ook 2 dagen mogen “snuffelen” in de meldkamer. Ook heb ik een ochtend mee gelopen met de dierenambulance, zodat ik kon zien hoe de interactie tussen de meldkamer en ambulance is.

Toch twijfelde ik heel erg; het werk op de meldkamer kan ik heus wel aan, maar de randzaken erom heen, wil ik dat wel? Ik stond in dubio.

Gisteren had ik het thuis er nog over en ja, mijn man zei dat het toch echt mijn beslissing moest zijn. Wil je meldkamer of op de Tweet?
’s Avonds lag ik vroeg op bed en plots hoorde ik onze hondjes heel hard blaffen. Ik hoorde dat ze buiten zaten maar mijn man hoorde ik niet. Ik mijn bed uit en liep naar de “was en kleding” kamer om de achtertuin te kunnen zien. En ja hoor, daar stonden ze samen bij het schuurtje te blaffen.
Mijn man riep mij, er ligt een ekster hier! Op dat moment zag ik ook een kat al weg sprinten.
Ik naar beneden, en zonder aarzelen pakte ik de ekster op en zocht naar een doosje. Het was een jonkie en behoorlijk mager. Mijn collega gebeld maar de ambu had het zo druk dat vogeltjes in de wacht moesten. Ach, zei ik, ik neem hem morgen wel mee, ik kom toch weer snuffelen op de meldkamer.
Zo gezegd, zo gedaan.

En opeens wist ik het………..het redden van de ekster en er voor zorgen dat deze de volgende dag in een schoon hokje op de thuisbasis zou komen, stemde mij bijzonder blij.

De volgende dag (de ekster was gered en naar Naarden gebracht door de Tweetrijder) heb ik een goed gesprek gehad met diegene die op de meldkamer zat. Mijn hart ligt bij de dieren, niet bij randzaken en administratieve zaken. Mensen gerust stellen aan de telefoon, ja……dat had ik graag willen doen, maar als klankbord fungeren voor collegae, nee. Ik had mij heus wel aan bepaalde zaken aangepast. Alleen, ik zie altijd heel veel, ik voel ook altijd heel veel en heb daardoor heb ik altijd heel snel door hoe iets werkt. “Ik steel met mijn ogen” en “ik voel met mijn buik”.

De ekster in onze tuin heeft mij een boodschap gegeven. Ik ben de ekster!!
Ekster zijn naast intelligent enorm eigenzinnig en ze laten zich daarom niet gemakkelijk beheersen. Ze passen zich gemakkelijk aan omdat ze stelen met hun ogen en op die manier kennis vergaren.

Dieren worden in het Sjamanisme vaak als symboliek en vertegenwoordigers van onze eigen krachten en kwaliteiten gebruikt. Vandaar noemen wij deze dieren vaak ‘Krachtdieren’. Zij zijn onze helpers, beschermers en begeleiders en in vele opzichten de drager van onze persoonlijke kracht, die het ook voor ons bewaard.

De spirituele betekenis van de ekster is:
Boodschap:
” Gebruik je talenten om te krijgen wat je echt nodig hebt en gebruik ze op een verantwoordelijke en effectieve wijze, dan zullen je wensen waar worden.”

Licht:
intelligentie; scherpe observatievermogen; het juiste gebruik van occulte kennis; wijsheid en verantwoordelijkheid in het juiste gebruik van magie; aanpassingsvermogen; symbool voor geluk

Donker:
eigenzinnig; eigenwijs; aangetrokken van donkere magie; altijd het snelste en gemakkelijkste pad willen gaan, zonder verantwoording te nemen voor de gevolgen; opportunistisch; symbool voor ongeluk; dubbel

Element:
lucht; ether

Persoonlijk:
Goede gebruik maken van de eigen metafysische of occulte kennis; een gids naar andere dimensies; kennis maken met het geestenrijk, maar op een heel ongewone manier

Affirmatie:
” Ik bezit de kennis en ik gebruik deze op een verantwoordelijke, wijze en goede manier.”

Kan ik nog meer zeggen? Nee. Voor mij is het goed zo.